Berg mij

Berg mij

Breng mij naar een vergeten land
waar oude bomen naar havens met
doorzichtige kades weggevaren zijn

toon mij een watergewest
met een wad als een gedekte tafel
waar de kim het enige houvast geeft

leid mij naar het brakke water
waar spijs onder een glinsterend
tafelkleed wordt opgediend

kijk om naar mij wanneer mijn
schaduw in sompig zand verdampt
mijn spiegelbeeld gebarsten raakt

blijf op mijn erf, in mijn cirkel
waak over mij in dit kaderloos beeld
verlaat en vergeet mij niet

loods mij langs wrakhout en
drenkelingen uit het verleden
-het verleden is een ander land-

*****************************************************************************************************************************************************

 

Leger te water

Leger te water

Met het warme middaglicht in de rug
kruipt de rivier naar lager oord
langs slapende kerktorens waar de klokken
de tijd vergeten. Akkers en velden
geven zich gewonnen.

water deelt geroofd land in lagen
een oprukkend leger verwacht een sein
de richting is bepaald, de rijen gesloten
het wachten is op de schemer die
tactiek en beweging verhullen moet

commando’s en bevelen glijden
met de stroom naar een nieuwe kringloop
terwijl de vijand uitblijft schrijft
de invallende stilte een overwinning bij.

*****************************************************************************************************************************************************

Onbereikbaar

Onbereikbaar

Mijn poolzon strijkt schuchter licht
als een gedicht over het eiland
een oord zonder een verstaanbaar woord
stormen eten er van kale hellingen
de vloed krabt het strand in zee

langs naamloze oevers flaneert wrakhout
wat aanwaait zoekt tevergeefs een woning
onophoudelijk spreken golven rechtdoor
niets hecht aan kilte en leegte
ijsschotsen kneden blauw hermetisch glas

mijn kus ketst tegen glinsterende kiezels
woorden schieten geen wortel
mist en zeebries lossen elkaar af
ze wegen niets. De schaduw van een ijsberg
laat zelfs de hel bevriezen

één been vastgespijkerd. Met het andere
trap ik cirkels in tegenwind
slechts een knieval ben ik verwijderd
van de kruipruimte waarin geheimen schuilen

een lichtvoetige schrale gestalte versterft
als schim in de branding. In een verdronken land
verwelkomen drenkelingen alles zwijgend

roekeloos trekken ze blootsvoets de diepte in
stoken koudvuur op en zetten ijsthee

van ver nadert onhoorbaar het sleepnet.

 

*****************************************************************************************************************************************************

In de aderen

Foto: Loulou Beavers.

 

In de aderen

Er is een land waar sporen worden
achtergelaten zonder ze ooit terug te vinden
de wegen zijn er zwak en vaag

geen huizen aan de flanken
de geesten van het landschap
wonen zonder dak en wand

vlak zijn de velden zelden
grillig de waterranden van de oceaan
sentimenten slaan op holle rotsen de trom

de melodie van de maanstand bevrucht
het koninkrijk van bontkragen en vistuig
vulkanen houden in de berg siësta

poollucht snijdt diep in kieren en spleten
sporadisch vloeit er bloed.

********************************************************************************************************************************************

Spiegelbeeld

Foto: Edward van Altena.

Spiegelbeeld

De spiegel kent al mijn dagen
de twinkelende morgens met vers opgestegen zonlicht
frisse tijden als aanloop naar een ongepelde dag
als een maagd glanst het onbevaren water
onwetend van verre spanen en peddelslagen
het jonge uur kent slechts één kleur
– de tint van ontdekking –

ook de stervende reflecties van dit etmaal
vallen stil in een schimmig spiegelbeeld
een dromennacht tikt al
op het terugkaatsende venster
het duister likt late geluiden weg
als troost beslaat het schemerglas

al mijn contouren van jarenlang passeren
liggen verborgen in de spiegel
een raam zonder uitzicht op wat komen gaat
of gepasseerd en vergeten is
alleen dit magische moment kaatst in mijn gelaat terug

mijn zwanenzang bewaar ik voor later
deze ruit is stom en doof
bewaart discreet al onze intieme ontmoetingen
kent mij in alle dwarse zwarte vormen
en het rood van mijn verdriet.

********************************************************************************************************************************************

Februariwater

Eigen foto.

Februariwater

In de nachten van de vroegste maanden
van elk passerend jaar
bestaat er iets dat water drijft
om zich te verharden
om voor vormen te kiezen
die oude wetten niet toestaan

maar water laat zich niet strikken
in richtsnoeren van gewoonten
het uiterlijk wordt in contouren gegoten
van warme verbazing
zoals dichters profielen schetsen
van onbestaanbare verhalen

stokslagen worden niet gevoeld
alleen in de ijzige huid opgenomen
totdat passerende lentedagen
alles vloeibaar vergeten laten.

**********************************************************************************************************************************************

Waar?

Eigen foto.

Waar?

Leeg lijkt het gele strand
de laatste golven opgerold
ingepakt door te vroeg lentelicht

stil is het land
waar het middaglicht samensmelt
met jouw kleuren en ik neem er

iets van mee
waar is de zee?

kaal is het huis
kamers met geroofde wanden
geen vloer meer om ons te dragen

koud is het gruis
dat koel knisperend door mijn handen glijdt
de stenen jaren blijven vragen

naar je naam
waar is het raam?

 

*******************************************************************************************************************************************

En de zee was niet meer

Eigen foto.

En de zee was niet meer

De houten zee schep ik in blikken emmers
drenkelingen worden eruit gezeefd
sloepen en boeien werp ik terug
op de door eb schoongespoelde bodem

een zwoele bries blaast de kleuren droog
dolle meeuwen storten zich
op een zeekaart zonder water
duinen en dijken kijken werkloos toe

in het stuifzand dolen de schippers
er valt vers licht op eeuwenoude wrakken
de zon wringt zich door roestige patrijspoorten

ik verlaat het eiland van mijn jeugd
volg de lege oceaangeulen
tot aan de glazen rand van het vaste land.

*******************************************************************************************************************************************

Cappuccinopanorama

Foto: Loes Belovics.

Cappuccinopanorama

De branding bouwt een watermuur
metselt schuimlagen
tussen strand en baren

meeuwen als fladderende
suikerklontjes
boven het cappuccinopanorama

in de wolken woont de caffè latte
roomt niets af maar klopt op
tot onwerkelijke dimensies

het nippen schiet tekort
met volle teugen drinkt mijn hart
uit deze zonderlinge zee.

********************************************************************************************************************************************