Gedenken

 

Er was…
 
Eind April begroet opnieuw de draak
die als een losgeslagen metrowagon
door de bloedrode groeve raast
 
geen halte
geen opstapmogelijkheid
alleen zwarte uren springen op het verlaten perron
 
zwartgeblakerde tunnelwanden
met affiches vol doodsmaskers
diep wortelende bomen schilderen een regenboog
in chaos
in gebroken kleuren
wat ooit vloeibaar en dartel bewoog
is gestold
 
we rollen Mei achteromkijkend binnen
vaag de contouren van de hand
die begon, wegnam, maar niet loslaat.

 

**************************************************************************************************************************************

Wanneer?

Nog altijd
tovert zijn beeld een traan
het ontbroken afscheid
drijft mij in een waan
van heldere beelden
die wij samen deelden

Het heengaan
zonder een vaarwel
leidt mij voortaan
door een aardse hel
in een flits zijn licht gedoofd
mijn geluk voorgoed geroofd

Wanneer komt weer die dag
dat uit volle borst ik zingen mag:
‘Weg is nu de zwaarste druk
verdrongen door een nieuw geluk’.

*******************************************************************************************************************************************

4 Mei-Express

Holle ogen in schamele karkassen
de winterjassen weggerukt
markeringen zijn aangebracht

uit de hemel gegriste sterren
pijnlijk zichtbaar in hun ziel ge-etst

Met ijle rompen en kale schedels
wachten ze op het bevel
voor de eerste stap naar later

Ze reizen zonder vervoersbewijs
de locomotief rookt weg
nu zij nog, doch ze weten niet

Zwakke handen zwaaien tot ziens
de hemel werpt verwarrend zonlicht
op het uitstapje naar de hel.

***************************************************************************************************************************************

Zij weten

Sinds Dodenherdenking
reis ik mee met de 4-Mei-Express
in volstrekte stilte
met de gestorvenen
om ze levend te houden

Alleen zij verstaan
het onhoorbare

zij weten

Ze voorspellen mij
het loon voor dit gedenken:

eerst hoon en beschimping
daarna het negeren van beeld
tot slot de censurering
de eliminatie, de wegzuivering

zij weten

‘Herhaal deze stilte’
fluisteren de doden
keer op keer, bij elk beeld
en weldra zul je bij ons zijn

zij weten

Vrienden verdampen snel
en vijanden dansen al
rond de groeve
van ongeboren en gedode gedichten

zij weten.

********************************************************************************************************************************************